Lo 9 de junh passat, en seguida de la victòria de l’extrèma dreita francesa a las eleccions europèas de 2024, Emmanuel Macron dissouguèt l’Assemblada Nacionala de l’estat francés, provocant l’organizacion d’eleccions legislativas anticipadas e lo risc d’una possibla arribada del Rassemblament Nacional al poder.
Emmanuel Macron es entèirament responsable d’aquela situacion, a causa de sas politicas antisocialas e antiecologicas, a causa de son actitud arroganta envèrs las classas popularas e a causa del poiriment del debat public en favor de las idèas d’extrèma dreita…
Dins lo debat mediatic francés, lo poder macronista e los mèdias dominants cèrchan d’espandir l’eqüacion faussa «extrèma mança = extrèma dreita». En realitat, las doas fòrças an pas ren en comun: la primèira se bat per l’egalitat e l’equitat mentre que la segonda promòu l’exclusion e lo supremacisme.
De fait, dins la novèla campanha electorala se desgatjan tres categorias de fòrças politicas.
- Las fòrças amijas de la causa occitana, encarnadas per lo Partit Occitan e las alianças dins las qualas figura.
- Las fòrças democraticas ostilas a la causa occitana, que van dels divèrs partits de mança dusca a la dreita parlamentària (Front Popular, Renaissença, dreita anti-Ciotti).
- Las fòrças antidemocraticas encarnadas per los partits d’extrèma dreita (RN, Reconquista, dreita ciottista).
L’Assemblada Occitana seriá estada temptada de sosténer lo Front Popular se i aguèsse pas dedins certanas personalitats d’LFI que se son mostradas clarament antioccitanas, parcialament antidemocraticas e que nieus an tengut de prepaus ambigús sus la question de l’antisemitisme.
En mai d’aquò, dins lo Front Popular, EELV e lo PCF an abandonat los occitanistas e lo movement Regions e Pòbles Solidaris. Aqueles elements mòstran que lo novèl Front Popular es pas un movement amic de la causa occitana.
L’Assemblada Occitana sosten en prioritat las candidaturas occitanistas del Partit Occitan dins las circonscripcions ont son presentas, e d’un biais general crida a barrar lo chamin a l’extrèma dreita.
Fòto: Erik (HASH) Hersman