by 
Dempuish mantas setmanas, los occitans se devesissen dens debats esterils a l’entorn d’ua eleccion presidenciala francesa sens gaire d’enjòcs a respècte de la defensa deus interès occitans.
Aquesta realitat es a l’imatge deu territòri de l’Occitània Granda que se parteja globalament entre departaments aquists a un candidat, Emmanuel Macron, que lo son discors fetichista a la glòria de la lenga francesa unica e a la soa expansion mòstra qu’es pas un amic de l’occitan, e aqueths qu’an votat majoritàriament entà ua auta candidata, Marine Le Pen, qu’es encara sordeis vist qu’apara un nacionalisme expansionista francés encara mei radicau, en manifestant dobèrtament lo son òdi devèrs las lengas regionalas e la soa volontat de retorn au centralisme parisenc extrèm, dab la supression de las regions e de la collectivitat territoriala de Corsega.
Degun entre l’ensemble deus candidats iniciaus non a pas prepausat, dens los sons programas, engatjaments o declaracions anant dens lo sens de las nòstas revendicacions; qu’entre eras figuran especialament:
- La reconeishença e la promocion de la nòsta lenga e de la nòsta cultura occitanas dab las valors de la nòsta civilizacion.
- L’atribucion a las regions de competéncias dens los domenis economic, culturau e politic e mejans correspondents entà’us perméter de respóner aus desirs de las populacions.
- La restructuracion deus territòris entà que correspondan aus ligams sociaus e culturaus de las populacions e entà abolir l’abandonament de las perifèrias au profieit de las metropòlis que solas tiran profieit de la «mondializacion».
- La capacitat de decidir de çò qu’ei bon per nosautes.
La realitat es que nat candidat e nada eleccion, de quina que siá natura, non portaràn pas jamei cambiaments favorables a la causa occitana; perque d’en primèr, lo sistèma electorau francés establís ua mena de monarquia electiva republicana —eiretatge bonapartista unic en Euròpa— en hisant tots los poders a ua soleta persona inatacabla; e d’en segond perque lo païsatge politic de l’estat francés es monopolizat per la pensada nacionalista francesa de natura parisenquista, centralista, expansionista, unitarista, retrograda, autoritària, seguretària, discriminanta e minada peus ahars de corrupcion. Per consequent, l’ANÒC non se sent pas concernida per l’eleccion presidenciala francesa.
Fàcia au nacionalisme francés que denèga l’existéncia deu sentiment nacionau occitan e qu’es vector d’òdi entre totas las comunautats que viven en Occitània, l’ANÒC promòu entau pòble occitan un mòde de pensada alternatiu: l’alternacionalisme occitan, d’esperit dobèrt e progressista, a l’opausat deu nacionalisme francés!
— Lo nacionalisme francés se vòu expansionista en promovent l’imperialisme lingüistic (la francofonia) e l’universalisme neocolonialista (DÒM-TÒM, Françafrica); l’alternacionalisme occitan es entà la pluralitat e l’oficialitat de las lengas e culturas deu Mond e l’emancipacion deus pòbles en luta.
— La mentalitat aristocratica deu nacionalisme francés se caracteriza per lo culte de la grandor e deu prestigi e la cresença en un poder hòrt e un òme providenciau; l’alternacionalisme occitan promòu un poder democratic participatiu, federau, parlamentari, segon los modèls soís e escandinaus.
— Lo nacionalisme francés apara la vision d’un estat-providéncia hòrt e centralista; l’alternacionalisme occitan preconiza ua gestion autonòma e completament descentralizada.
— Lo nacionalisme francés vei lo sobeiranisme de l’estat francés coma ua parada contra l’imperialisme american; l’alternacionalisme occitan vei l’estat francés coma un imperialisme identic a aqueth deus angloamericans, chinés, rus o autres.
— Lo nacionalisme francés hè de l’energia nucleara (que totun emplega centralas de carbon estrangèras) ua fiertat nacionala; l’alternacionalisme occitan se vòu ecologic e preconiza las energias renovelablas, descentralizadas e localas.
— Lo nacionalisme francés es vector d’òdis, de visions estereotipadas, d’exclusion sociala e de discriminacions de tota mena (masclisme, xenofobia, omofobia); l’alternacionalisme occitan se vòu feminista, solidari dab los estrangèrs e las victimas de la precaritat, e entà l’egalitat totala de dreits de las minoritats sexualas.
— Lo nacionalisme francés vei lo catolicisme coma basa de la soa identitat (França hilha ainada de la Glèisa); l’alternacionalisme occitan revendica lo dreit de créser o de non pas créser en çò que volèm e rapèra qu’Occitània es totjorn demorada ua tèrra d’eretgias e de contestacion.
— Lo nacionalisme francés entretien lo mite raciau deus aujòus gallés que vòu generalizar a tots; l’alternacionalisme occitan assumís l’eiretatge culturau latin e ellenic deishat peus romans, la pluralitat deus sons aujòus (ligurs, ibèrs, aquitans, romans, visigòts, araboberbèrs) e lo hèit que lo pòble d’Occitània resulta d’un mestissatge culturau realizat au hiu deus sègles.
— Lo nacionalisme francés basa la soa fiertat istorica sus conquistas militaras e colonialas e glorifica las guèrras de Napoleon e de 14-18; l’alternacionalisme occitan vei aqueras coma catastròfas resultant de l’aventurisme de l’imperialisme francés e basa la soa fiertat istorica puslèu sus l’atge d’aur culturau de la civilizacion deus trobadors, cavalèrs-poètas que cantavan l’amor.
— Lo nacionalisme francés s’enorgulhís que França siá lo país de las Lutz e de la Revolucion, simbòl de progrès e d’emancipacions; l’alternacionalisme occitan rapèra qu’èran a l’origina de l’egemonisme culturau francés e de la repression contra las lengas regionalas, e que las valors progressistas de libertat e d’egalitat èran promogudas, mants sègles abans, per la civilizacion deus trobadors dens Occitània tota.
Per l’ANÒC, la vida e l’aviéner deus ciutadans d’Occitània tota depend non pas de las eleccions mes de la capacitat deu pòble occitan de se mobilizar entà considerar un aviéner aute qu’aqueth prepausat peu sistèma centralista e supremacista francés.
